Lourdes to malownicze francuskie miasteczko położone w południowo-zachodniej Francji, u podnóża Pirenejów, nad rzeką Gave de Pau. Miasteczko stało się w XIX wieku miejscem jednych z najważniejszych objawień maryjnych, co na stałe naznaczyło jego historię. Dzięki wydarzeniom z 1858 roku, Lourdes stało się jednym z głównych ośrodków pielgrzymkowych na świecie. Obecnie każdego roku przybywa tu około 5 milionów pielgrzymów, aby prosić Maryję o uzdrowienie duszy i ciała.
A jak się to wszystko zaczęło?
11 lutego 1858 roku w południe pochodząca z biednej rodziny czternastoletnia Bernadette Soubirous, wraz ze swoją siostrą i przyjaciółką poszła zbierać drewno do groty Massabielle. Wtedy właśnie po raz pierwszy dziewczynka miała wizję. Zobaczyła panią w białej sukni z niebieską szarfą i żółtą różą na każdej stopie, z różańcem w ręce. Jak później opowiadała – ta niebiańska postać była najsłodszą, najpiękniejszą osobą, jaką kiedykolwiek widziała.
Pomiędzy 11 lutego a 16 lipca 1858 roku dziewczynka doświadczyła osiemnastu objawień, podczas których zaprzyjaźniła się z Białą Panią i została jej powierniczką. Na kolejnych spotkaniach towarzyszyły Bernadecie setki, a potem tysiące mieszkańców Lourdes, którzy podpowiadali jej, o co ma pytać „zjawę”.
Wiele z tego, co wydarzyło się podczas tych rozmów, nie jest znane: rozmowy odbywały się przeważnie w ciszy, a ze spotkań zapisano bardzo niewiele słów. Bernadetta natomiast, jak przystało na powierniczkę Matki Boskiej, była powściągliwa w dzieleniu się rozmowami z objawień.
18 lutego Biała Pani wypowiedziała znamienne słowa: „Nie obiecuję ci szczęścia na tym świecie, ale w przyszłym”. Trzy dni później wezwała: „Módlcie się za grzeszników”, a po kolejnych trzech dniach nawoływała: „Pokutujcie! Pokutujcie! Pokutujcie!”. Prosiła też, by księża wybudowali przy grocie kaplicę, i aby wierni przychodzili tam w procesji.
25 marca Biała Pani przedstawiła się, mówiąc: «Que soy era Immaculada councepciou», co w dialekcie oznacza „Jestem Niepokalanym Poczęciem”.
W grocie Massabielle Biała Pani wskazała Bernadecie miejsce, z którego wytrysnęło źródło. Wkrótce wydarzył się pierwszy cud: mieszkanka Lourdes umoczyła sparaliżowaną rękę w wodzie wypływającej ze źródła i została uleczona.
Osiemnaście spotkań Bernadetty z Białą Panią zakończyło się 16 lipca. Już dwanaście dni później miejscowy biskup powołał komisję, w celu zbadania rzekomych objawień Matki Bożej. 18 stycznia 1862 r. w imieniu Kościoła orzekł o ich autentyczności.
W 1874 w miejscu objawień ustawiono statuę Matki Bożej z Lourdes, następnie wzniesiono tam neogotycką bazylikę.
W roku 1866 Bernadetta wstąpiła do zakonu sióstr miłosierdzia w Nevers i pozostała tam aż do swojej śmierci 16 kwietnia 1879 r.
W 1925 papież Pius XI, ogłosił Bernadetę błogosławioną, a w roku 1933 zaliczył ją uroczyście w poczet świętych.
Jednym z najlepszych sposobów, aby zanurzyć się w historii Bernadetty jest podążanie ścieżką przebiegającą przez najważniejsze miejsca, w których mieszkała, od jej narodzin w 1844 r. aż do wyjazdu do Nevers w 1866 r.: wizyta w rodzinnym młynie, Moulin de Boly, Cachot, w hospicjum, w którym odbywała naukę u Sióstr z Nevers i miejscu jej pierwszej komunii. Odwiedzenie kościoła parafialnego, w którym nadal znajduje się chrzcielnica użyta do jej chrztu, czy w starej plebanii, gdzie poznała ojca Peyramale to obowiązkowe punkty zwiedzania.
Trasę tę pokonuje się pieszo. Spacer śladami Bernadetty najlepiej rozpocząć w położonym nieopodal sanktuarium Muzeum Sainte-Bernadette, przybliżającym życie tej wyjątkowej mieszkanki Lourdes poprzez należące do niej przedmioty. Zwiedzanie możliwe jest indywidualnie oraz z przewodnikiem.
Wszystkie niezbędne informacje, które przydadzą się podczas przygotowań do wyprawy znajdziecie na stronie internetowej: https://www.lourdes-infotourisme.com/
