Loreto

Sanktuarium stworzyło miasto

Starożytna tradycja głosi, że mury sanktuarium istniały w Nazarecie w Galilei: Święty Dom to ten sam dom, w którym narodziła się, dorastała i dorastała Matka Boża Maryja i otrzymała anielskie zwiastowanie.

Ta tradycja, oparta na oddaniu i powszechnym przekonaniu, przypisała przeniesienie Domu Nazareńskiego misji anielskiej. Aktualne badania historyczne postawiły hipotezę o transporcie morskim i lądowym człowieka, który był możliwy dzięki specjalnej pomocy z góry. Pierwotne jądro Świętego Domu składało się tylko z trzech ścian: w Nazarecie pierwotną czwartą ścianą była po prostu strona otwarta w stronę wejścia do groty. Wewnętrzny ołtarz Świętego Domu stoi teraz po tej stronie.

Świętą Komnatę można wyraźnie podzielić na dwie różne części. Dolną część (od gruntu do prawie 3 m wysokości) stanowi pierwotny mur, zbudowany z bloków piaskowca, zbudowany w regularnych rzędach, jak można spotkać w Nazarecie; górną część dobudowano później z lokalnej cegły z Le Marche, jedynego materiału budowlanego używanego na tym obszarze przy tej metodzie budowy.

Budownictwo bazyliki wokół Santa Casa rozpoczęto w 1469 roku w stylu późnogotyckim, prawdopodobnie na podstawie projektu Marino di Marco Cedrino, a ukończono w 1587 roku z fasadą w stylu późnorenesansowym.

Plac, otoczony od wschodu fasadą bazyliki z dzwonnicą, od północy i zachodu Pałacem Apostolskim, a od południa Pałacem Illiric, jest również ozdobiony centralną fontanną.< /p>

Na środku Piazza della Madonna stoi artystyczna fontanna zaprojektowana przez słynnego Carlo Maderno i jego wuja Giovanniego Fontanę i zbudowana w latach 1604–1614. Fontannę zdobią rzeźby z brązu, wyrzeźbione przez Tarquinio i Pietro Paolo Jacometti w 1622 r. .

Nieco dalej znajduje się Pałac Miejski z ceglanymi ścianami; jego XVII-wieczna dzwonnica jest dziełem Giovanniego Branca, natomiast krenelaż dobudowano w 1887 roku. Na małym placu znajduje się pomnik Garibaldiego z marmurowym popiersiem autorstwa Ettore Ferrari (1886).

Sala Skarbowa, zwana Salą Pomarancio, została zbudowana na początku XVII wieku, aby przechowywać ozdoby liturgiczne, szaty i dary wotywne składane przez wiernych. Wspaniałe freski autorstwa Cristoforo Roncalli, znanego jako Pomarancio (1605-1610), przedstawiają dziesięć historii z życia Madonny, sześciu proroków i sześć Sybilli. Te freski uważane są za arcydzieła późnorzymskiego manieryzmu.